Radiometryczne

Radiometryczne, często używane w skrócie jako radiometria, to gałąź nauki i techniki zajmująca się pomiarami promieniowania elektromagnetycznego. Radiometria obejmuje całe spektrum EM i służy do określania energii i mocy promieniowania bez uwzględniania percepcji wzrokowej. W praktyce obejmuje pomiary promieniowania w różnych zakresach, od ultrafioletu po fale radiowe, w zależności od zastosowania i wymagań precyzji.

Podstawowe wielkości radiometryczne to moc promieniowania Φ (waty, W), natężenie promieniowania I (W na stały kąt pełny w steradianach, W/sr), gęstość promieniowania wyjściowego M lub irradiance E (W na metr kwadratowy, W/m^2) oraz radiancja L (W na metr kwadratowy i stały kąt steradian, W/(m^2·sr)). Dodatkowe wielkości spektroskopowe to Φ_λ (W·nm^-1), E_λ (W·m^-2·nm^-1) i L_λ (W·sr^-1·m^-2·nm^-1).

Pomiary radiometryczne wymagają detektorów o znanej responsywności oraz często kalibracji z użyciem źródeł wzorcowych, takich jak czarne ciała. Kalibracja wiąże odpowiedź detektora z rzeczywistą mocą promieniowania i pozwala na porównywalność wyników między aparaturą.

Różnica między radiometrią a fotometrią polega na tym, że radiometria mierzy całą energię promieniowania niezależnie od ludzkiej percepcji, natomiast fotometria uwzględnia wrażliwość oka i wyrażana jest w jednostkach luminometrycznych (lumeny).

Zastosowania radiometrii obejmują astronerię, meteorologię, zdalne pomiary, fotowoltikę i optykę inżynieryjną, gdzie liczy się bezpośredni pomiar mocy i intensywności promieniowania.