Mevzuatlar

Mevzuatlar, bir devletin resen veya kanunla belirlenen kurallarını oluşturan, bireylerin hak ve yükümlülüklerini ve idari işlemleri düzenleyen normatif aktlar bütünüdür. Bu terim, yazılı ve uygulanabilir hukuk düzeninin genel çerçevesini ifade eden geniş bir kavramdır. Türkiye’de mevzuat, anayasa, uluslararası antlaşmalar gibi kaynaklardan türeyen ve kanunlar, tüzükler, yönetmelikler, tebliğler gibi farklı türleri içeren çok yapılı bir sistemi kapsar.

Mevzuatın türleri, temel olarak kanunlar ve bunların uygulanmasını sağlayan ikincil düzenlemelerden oluşur. Kanunlar Parlamento tarafından çıkarılan temel hukuk normlarıdır; tüzükler ve yönetmelikler ise yürütme erkinin bu kanunları uygulamak için çıkardığı düzenlemelerdir. Tebliğler ve genelgeler ise idari uygulamaların niteliğini belirleyen rehberler olarak kullanılır ve uygulamada yol gösterici nitelik taşır.

Mevzuatın amacı, kamu politikalarının öngörülebilir ve adil biçimde uygulanmasını sağlamak, bireylerin haklarını güvence altına almak ve kamu otoritesinin yetkilerini sınırlandırmaktır. Ancak mevzuat, toplumun ihtiyaçları ve uluslararası yükümlülükler doğrultusunda sürekli olarak güncellenir; anayasa denetimi ve diğer yargısal denetimler, mevzuatın anayasaya uygunluğunu güvence altına alır.

Kamuoyuna açık olması açısından mevzuat Resmi Gazete’de yayımlanır ve arşivlenir. Araştırmacılar ve uygulayıcılar için elektronik kaynaklar üzerinden erişim mümkün olup, Mevzuat Bilgi Sistemi gibi platformlar bu kapsama dahildir. Mevzuat, hukuk sisteminin çalışma dilidir ve kamu yönetiminin temel referans noktasıdır.