Megakaryocyty

Megakariocyty to duże, wielobiegunowe komórki szpiku kostnego, których główną funkcją jest produkcja płytek krwi (trombocytów). Powstają z komórek progenitowych linii mieloidalnej, w tym megakariocyto-erytroid progenitors (MEP), pod wpływem trombopoetyny (TPO) wiążącej się z receptorem MPL (CD110). Kluczowe czynniki transkrypcyjne, takie jak GATA-1, FOG-1 i NF-E2, wspierają różnicowanie i dojrzewanie megakariocytów. W trakcie rozwoju przechodzą endomitozę, co prowadzi do powstania komórek silnie poliploidalnych o dużej objętości cytoplazmy.

Pod koniec dojrzewania megakariocyty generują wypustki proplateletowe, które wrastają do światła naczyń sinusoidalnych w szpiku. Fragmentacja tych wypustek uwalnia płytki krwi do krążenia. Dzięki temu płytki uczestniczą w hemostazie, adhezji i agregacji oraz uwalnianiu mediatorów krzepnięcia i naprawy uszkodzonych tkanek.

Poza swoistą rolą w trombopoiezie, liczba i morfologia megakariocytów mogą być zmienione w różnych chorobach szpiku. Zwiększona liczba megakariocytów lub ich atypia występuje w chorobach mieloproliferacyjnych, natomiast ich niedobór może towarzyszyć niedokrwistościom aplastycznym. Immunofenotypowo megakariocyty wyrażają markery CD41 (GPIIb) i CD61 (GPIIIa), a także CD42b.