Makroformy

Makroformy to pojęcie używane w architekturze, urbanistyce i krytyce projektowej do opisania dużych skal formy i masy obiektu oraz jego relacji z otoczeniem. Termin odnosi się do całościowego kształtu, objętości, masy i siluety, a także do sposobu, w jaki forma zajmuje przestrzeń na poziomie miejskim, krajobrazowym lub architektonicznym. Makroformy obejmują rozmieszczenie, orientację i proporcje w stosunku do terenu, zabudowy sąsiedniej i kontekstu kulturowego.

W praktyce projektowej makroformy są rozważane na wstępnych etapach projektowania i w analizie kontekstu urbanistycznego, jako narzędzie do kształtowania zintegrowanych mas i przestrzeni. Są one często rozpatrywane w zestawieniu z innymi poziomami detalu—miejscem na planach, układem masy, skala i formowanie detali—co pozwala na świadome prowadzenie procesu projektowego od całości do szczegółu. W odróżnieniu od mikroform, które dotyczą głównie powierzchniowej dekoracji, materiałów i wykończeń, makroformy koncentrują się na dużych kształtach i relacjach przestrzennych.

Pojęcie występuje także w innych dziedzinach sztuki i projektowania, takich jak rzeźba krajobrazu czy projektowanie krajobrazu miejskiego, gdzie analizuje się wpływ masy i objętości na percepcję miejsca i funkcję.