otoczeniem

Otoczenie to rzeczownik rodzaju nijakiego, oznaczający to, co znajduje się wokół czegoś lub kogoś — zarówno fizyczne, jak i społeczne oraz kulturowe konteksty. W języku potocznym najczęściej odnosi się do najbliższego otoczenia miejsca, na przykład do terenów, budynków czy sąsiedztwa, a także do warunków wpływających na jednostkę lub obiekt, takich jak środowisko przyrodnicze, infrastruktura czy klimat.

Znaczeniowo otoczenie może oznaczać różne sfery: fizyczne środowisko (otoczenie naturalne, urbanistyczne), kontekst społeczny i kulturowy (otoczenie rodzinne, otoczenie społeczne), a także ogólnie warunki, w jakich coś istnieje lub funkcjonuje. W naukach o środowisku, urbanistyce, socjologii i zarządzaniu używa się pojęcia „otoczenie” w sensie analizy kontekstu, w jakim działa obiekt badany lub firma.

Najczęściej spotykane połączenia to otoczenie naturalne, otoczenie miejskie, otoczenie biznesowe, otoczenie prawne czy otoczenie kulturowe. W praktyce termin ten bywa używany zamiennie z „środowiskiem” w niektórych kontekstach, choć z odmiennymi niuansami znaczeniowymi: otoczenie zwykle podkreśla najbliższe, bezpośrednie warunki i okolice, podczas gdy środowisko ma szerszy, bardziej ogólny charakter.

Etymologia sięga czasownika otoczyć/otaczać, z sufiksem -enie tworzącym rzeczownik oznaczający miejsce i warunki otaczające daną rzecz.