Fundamentacja

Fundamentacja to pojęcie z języka polskiego odnoszące się do podstawy lub fundamentu czegoś. W budownictwie fundamentacja oznacza układ elementów konstrukcyjnych przenoszących obciążenie z obiektu na grunt oraz zapewniających stabilność i ograniczenie osiadania. W sensie metaforycznym fundamentacja odnosi się do podstaw teoretycznych lub prawnych danej koncepcji.

W budownictwie rozróżnia się fundamenty powierzchniowe (ławy fundamentowe, płyty fundamentowe) oraz fundamenty głębokie (fundamenty palowe, w tym pali palowe i stopy palowe). Materiały to głównie beton lub żelbet, często z stalowymi zbrojeniami. Projektowanie fundamentów obejmuje interpretację nośności gruntu, towarzyszącą geotechnikę, dobór typu i wymiarów, a także uwzględnienie obciążeń od konstrukcji, hydroizolacji i czynników środowiskowych. Realizacja obejmuje wykop pod fundament, montaż szalunków, zbrojenie i wylanie betonu, a następnie procesy dojrzewania i kontrolę jakości.

W języku potocznym i naukowym fundamentacja bywa używana do opisania podstaw idei, teorii lub działania. Przykładowo mówi się o fundamentach teorii, fundamentacji wartości lub fundamentach prawnych decyzji, gdzie oznacza to podstawkę lub uzasadnienie, na którym opiera się dany wniosek.

Termin wywodzi się z fundamentu i oznacza dosłownie podstawę. W praktyce inżynierii fundamentacja rozwija się w oparciu o normy i wytyczne projektowe, które uwzględniają geotechnikę i bezpieczeństwo konstrukcji.