Endurskilgreining

Endurskilgreining er ferli sem felst í að endurskilgreina merkingu hugtaks, flokks eða fyrirbæris. Hún getur átt sér stað í tungumáli, vísindum, lagakerfi og heimspeki þegar gömul skilgreining verður ófullnægjandi eða gagnrýni kallar á breytingu til að auka skýrleika og nákvæmni.

Ferlið byggir oft á sögulegri þróun orðs, nýjum gögnum eða breyttum samfélagslegum aðstæðum. Það felur í sér matsferli á núverandi skilningi, samráð við hagsmunaaðila og breytingu á merkingu sem getur haft áhrif á lagareglur, kennslu eða stefnumótun. Endurskilgreining getur vakið deilur um gildandi merkingu, réttmæti og samræmi við fyrri notkun.

Dæmi um endurskilgreiningu eru breytingar á mælieiningum eða tegundaskilgreiningu í vísindum til að samsvara nýrri tækni eða gögnum. Í tungumálum geta merkingar breyst með tíma og samhengi. Í heimspeki og félagsvísindum getur hugtakið réttindi, frelsi eða ábyrgð verið endurskilgreint til að spegla ný viðhorf eða forsendur.

Helsta markmið endurskilgreiningar er að ná skýrari eða réttari skilningu; hún getur bætt nákvæmni og nýst sem grunnur að stefnu og regluverki. Ókostir felast í mögulegri ósamræði, truflun á fyrri kerfi og hættu á að rjúfa traust í fyrri merkingu. Góð regluverk byggir á gegnsæi, skýrri sögu og eftir atvikum vöktun til að rekja forsendur breytingarinnar.