Binnenterreinen

Binnenterreinen is een term uit het Nederlands die verwijst naar de binnenste terreinen of binnenplaatsen binnen een groter terrein, bouwcomplex of gebouw. Het woord is de meervoudsvorm van binnenterrein en wordt gebruikt in architectuur, stedenbouw en vastgoedbeheer om het deel van een site aan te duiden dat omsloten of omsloten lijkt door bebouwing en dat zich onderscheidt van buitenruimtes zoals straat of publieke terrein.

Een binnenterrein kan bestaan uit binnenplaatsen, patio’s, hofjes, binnentuinen, service- en laadplaatsen, en verbindende gangen. Het kan openbaar toegankelijk zijn, bijvoorbeeld in een kantoorgebouw met een publieksgericht patio, of privé en alleen bestemd voor bewoners of medewerkers, vaak afgeschermd door hekken, toegangspoorten of beveiliging. De inrichting varieert van groen en waterpartijen tot bestrating en zitgelegenheden.

In erfgoed- en arhitectuurcontext verwijst binnenterrein vaak naar de binnenruimte van historische complexen zoals kloosters, paleizen of industriële terreinen. Deze ruimten dienen onder meer voor licht, ventilatie, ontsluiting en veiligheid, en spelen een belangrijke rol in de esthetiek en het gebruikersgevoel van het gebouw of site. In moderne stedelijke omgevingen kan een binnenterrein ook dienen als inkapselde groene ruimte of als afgesloten woon- of werkblok.

Beheer en regelgeving rond binnenterreinen richten zich vaak op onderhoud, veiligheid, bereikbaarheid en toegangscontrole. Verwante termen zijn onder meer binnenplaats, binnentuin, atrium en cour.