Beyazlatma

Beyazlatma, bir materyalin veya yüzeyin rengini açma veya parlaklığını artırma amacıyla yapılan işlemlere verilen genel addır. En sık olarak diş hekimliğinde, dişlerin lekelenme ve renk değişimi nedeniyle daha beyaz görünmesini sağlayan diş beyazlatması anlamında kullanılır. Ayrıca kozmetik ve endüstriyel alanlarda da renk açma işlemlerini ifade etmek için kullanılan bir terimdir.

Diş beyazlatmanın temel amacı, diş yüzeyinde oluşan lekelerin ve pigmentlerin oksidatif reaksiyonlarla parçalanarak renginin açılmasını sağlamaktır. Uygulama genellikle hidrojen peroksit veya karbamid peroksit içeren ajanlarla yapılır. Klinik ortamda uygulanan in-office (klinikte) beyazlatmalar daha yüksek yoğunluklarda olabilir ve kısa seanslarda sonuç verir. Ev tipi beyazlatmalarda ise daha düşük yoğunluklu ajanlar kullanılır ve tedavi süresi uzar. Birçok ürün de diş yüzeyindeki lekeleri mekanik olarak temizleyen abrasif içerikler barındırır. Beyazlatma etkisi lekelerin türüne ve başlangıç rengine bağlı olarak değişir; kronik lekeler veya florozis gibi durumlarda tamamen istenen sonuca ulaşamayabilir.

Güvenlik ve sınırlılıklar açısından diş beyazlatmanın yan etkileri arasında geçici diş duyarlılığı ve dişetinde irritasyon bulunabilir. Beyazlatma, dolgu, kaplama veya veneer gibi restorasyonları değiştirmez; bu tür materyaller beyazlatılamaz. Tedavi, diş hekimince değerlendirilerek uygulanmalıdır; hamilelik, bazı dişére tedavileri veya aşınmış minesiz durumlar gibi özel koşullarda profesyonel öneri gerekir. Sonuçlar genellikle birkaç ay ile birkaç yıl arasında değişen süreyle korunabilir ve yeniden uygulanabilir.