wiadectwem

Wiadectwem jest najczęściej błędna forma, która w polszczyźnie powinna brzmieć świadectwem. Słowo to jest instrumentalną formą rzeczownika świadectwo, które ma kilka znaczeń i zastosowań.

Świadectwo oznacza przede wszystkim dokument potwierdzający pewne fakty, uprawnienia lub status. Przykłady to świadectwo ukończenia szkoły, świadectwo pracy, czy świadectwo kwalifikacyjne. Taki dokument potwierdza określone umiejętności, przebieg edukacji lub zatrudnienie i bywa wymagane przy rekrutacji, podjęciu nauki czy załatwianiu formalności.

Drugie znaczenie dotyczy dowodu lub potwierdzenia okoliczności. W tym sensie świadectwo może funkcjonować jako materiał potwierdzający pewne fakty, na przykład jako świadectwo jakości produktu lub jako dowód spełnienia wymagań technicznych.

Trzecie użycie łączy się z pojęciem zeznania lub wypowiedzi, które potwierdzają prawdziwość określonej tezy. W kontekście prawnym można mówić o świadectwie jako formie dowodu, a w tekście potocznym o świadectwie doświadczenia czy obserwacji.

Etymologia wywodzi świadectwo z czasownika świadczyć, co wskazuje na funkcję potwierdzania, informowania lub dawania dowodu. W praktyce normatywnej i literackiej formą poprawną jest zawsze świadectwem; wariant bez znaku diakrytycznego ś (wiadectwem) uznawany jest za błędny lub niepoprawny.

Zobacz także: certyfikat, zaświadczenie, dowód, zeznanie, dyplom.