vlefshërinë

Vlefshërinë, ose vlefshëri, është një koncept në gjuhën shqipe që përkufizon cilësinë e qenësishme të diçkaje: të dobishme, të vlefshme ose të aplikuar në një kontekst të caktuar. Në përdorim të përditshëm, termi nënkupton gjithashtu relevancën ose pranueshmërinë e një propozimi, argumeti apo vendimmarrjeje. Si nocion abstrakt, vlefshërinë ka dy kuptime kryesore: vlefshmëri praktike dhe validitet ligjor ose administrativ.

Etimologjikisht, vlefshërinë buron nga rrënja vlef- që lidhet me vlerën dhe dobishmërinë, së bashku me përbërësit -shër- dhe -inë që krijojnë një emër abstrakt. Forma bazë e këtij koncepti është vlefshëri; vlefshërinë është një nga format që shfaq këtë ide në kontekst të definuar ose të vendosur në një frazë.

Në kontekste të ndryshme të gjuhës dhe praktikës, vlefshërinë i referohet shpesh si një masë e vlefshmërisë së diçkaje. Në kontekst ligjor dhe administrativ, shpesh përkthehet si “validitet” ose “ligjshmëri” e një dokumenti, marrëveshje ose duhet të vlejë në mënyrë të qëndrueshme për atë që është paraqitur. Në përdorimin e përditshëm, mund të nënkuptojë gjithashtu dobishmërinë ose efektivitetin e një propozimi apo argumenti.

Shembuj: Vlefshërinë e një dokumenti duhet ta konfirmojë një autoritet përkatës. Në një debat, vlefshërinë e një argumenti mund të vlerësohet duke shqyrtuar provat. Në administracion publik, vlerësohet vlefshërinë e një plani në bazë të cost-efektivitetit dhe ligjshmërisë.