ustawodawcza

Ustawodawcza (przymiotnik) odnosi się do prawa lub funkcji związanych z tworzeniem prawa. W szerokim sensie władza ustawodawcza to gałąź władzy państwowej odpowiedzialna za uchwalanie norm prawnych, ich kodyfikowanie i okresowe aktualizowanie. Celem władzy ustawodawczej jest wypracowywanie przepisów odpowiadających potrzebom społecznym, gospodarczym i bezpieczeństwu państwa, przy zachowaniu zasad praworządności i ochrony praw obywateli.

W kontekście Polski władza ustawodawcza stanowi jedną z trzech podstawowych gałęzi państwa, obok władzy wykonawczej i sądowniczej. Parlament Rzeczypospolitej Polskiej zazwyczaj składa się z dwóch izb: Sejmu i Senatu, a jego zadaniem jest inicjowanie, omawianie i uchwalanie ustaw. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje rządowi, grupom posłów (np. co najmniej 15 posłów) oraz prezydentowi. Po uchwaleniu przez Sejm, akt trafia do Senatu, który może wnosić poprawki, a następnie wraca do Sejmu po ewentualnych zmianach.

Po ostatecznym uchwaleniu przez Sejm, akt kierowany jest do podpisu Prezydenta, który może podpisać ustawę lub zgłosić weto. Po ewentualnym zaakceptowaniu (lub odrzuceniu) weta ustawę ogłasza prezydent, a następnie wchodzi ona w życie zgodnie z przepisami końcowymi. W praktyce władza ustawodawcza współdziała również z organem wykonawczym przy przygotowywaniu projektów ustaw i nadzorze nad ich realizacją.

W innych systemach politycznych pojęcie ustawodawcze odnosi się do podobnych funkcji w zależności od konstytucyjnego ułożenia państwa, gdzie często występuje podział na dwie lub więcej izb parlamentu oraz mechanizmy równoważące między legislacją a wykonawstwem.