undirskriftir

Undirskriftir eru merki eða nafn sem einstaklingur leggur á lagalega skjöl til að staðfesta viljann sinn eða auðkenna sig. Orðið getur vísað til sjálfrar undirskriftarinnar eða til þeirra sem undirrita skjölin. Í íslensku réttar- og viðskiptaumhverfi hafa undirskriftir oft bindandi gildi og eru mikilvægar sem sönnun fyrir vilja og samþykki.

Gerðir undirskrifta eru tvær: handskrift er þegar einstaklingur ritar nafn eða merki með hendi á blað. Rafræn undirskrift byggir á öryggi tækni og auðkenningar og getur haft sama lagalega gildi og handskrifuð undirskrift þegar hún uppfyllir lagaleg skilyrði.

Lagalegt gildi og notkun undirskrifta þýðir að þær veita sönnun fyrir vilja til skuldbindingar og fyrir samþykki skjala. Í mörgum tilfellum krefst lagakerfið skriflegs forms til að samningar eða skjöl hafi full gildi. Rafræn undirskrift sem uppfyllir lög og öryggiskröfur hefur almennt sama gildi og handskrifuð undirskrift.

Notkun undirskrifta nær víða yfir, meðal annars samningar, leigusamninga, veðskjöl, opinber skjöl og ýmis staðfestingar. Þær eru einnig grundvöllur ferla í viðskiptum og opinberri stjórnsýslu.

Saga og þróun undirskrifta sýnir þróun frá hefðbundnum handskriftum til rafrænna undirskrifta með auknu öryggi og auðkenningu. Þetta hefur aukið hraða og skilvirkni í samskiptum og viðskiptum.