transfuzji

Transfuzja, zwana potocznie transfuzją krwi, to podanie pacjentowi krwi lub jej składników do krwiobiegu w celu przywrócenia objętości krwi, poprawy transportu tlenu i funkcji krwi. Najczęściej stosowane składniki to erytrocytarne koncentraty, osocze, koncentraty płytek krwi i krioprecypitat. Wskazania obejmują ciężką niedokrwistość, masywny krwotok, zaburzenia krzepnięcia oraz inne stany wymagające uzupełnienia krwi. Wybór składnika zależy od przyczyny i stanu pacjenta.

Proces transfuzji obejmuje identyfikację dawcy i biorcy, badania serologiczne (ABO, RhD) oraz badania na obecność czynników zakaźnych; przed podaniem wykonuje się testy zgodności (crossmatch) dla transfuzji erytrocytarnej. Transfuzje są prowadzone w warunkach szpitalnych pod ścisłą kontrolą personelu, a pacjent monitorowany pod kątem wystąpienia reakcji i powikłań.

Bezpieczeństwo transfuzji opiera się na rzetelnej kwalifikacji dawcy, badaniach laboratoryjnych i nadzorze klinicznym. Ryzyka obejmują reakcje alergiczne i gorączkę transfuzyną, przetoczeniowe uszkodzenie narządów, infekcje oraz inne powikłania związane z przetoczeniem dużych objętości krwi.

Historia transfuzji krwi sięga początku XX wieku, kiedy odkryto grupy krwi ABO przez Karla Landsteinera (1901). Rozwój testów serologicznych i procedur bezpieczeństwa doprowadził do znacznego zwiększenia skuteczności i bezpieczeństwa zabiegu.

Transfuzja pozostaje kluczowym narzędziem w leczeniu ostrego krwawienia, ciężkich niedokrwistości i wielu innych stanów, wymagających szybkiego uzupełnienia krwi lub jej składników.