tautologicznych

Tautologicznych to form żeński/rodzajowo nieodmienny w liczbie mnogiej lub formy przypadka używanej z rzeczownikami rodzaju męskiego, żeńskiego i nijakiego w liczbie mnogiej w języku polskim. Pochodzi od przymiotnika tautologiczny, który oznacza związany z tautologią lub charakteryzujący się tautologią. W praktyce służy do opisywania zjawisk, zdań lub konstrukcji, które są tautologiczne.

Tautologia ma dwa podstawowe znaczenia. W logice formalnej jest to formuła, która jest prawdziwa we wszystkich możliwych interpretacjach. Przykładem jest zdanie P lub nie P (P ∨ ¬P). Taka konstrukcja nie zależy od wartości zmiennych; jej prawdziwość wynika z definicji logiki. W językoznawstwie i retoryce tautologia często odnosi się do pleonazmu lub nadmiarowego powtarzania znaczenia, czyli wyrażeń tautologicznych lub tautologicznych konstrukcji, które są redundantne, na przykład prawdziwa prawda, co się stało, to się stało, albo wraca wróconie do domu. Takie użycia bywają celowe w retoryce, ale często są krytykowane za nadmiarowość.

W języku polskim pojęcie tautologicznych obejmuje zarówno konteksty logiczne (zdania tautologiczne), jak i językowe (tautologiczne wyrażenia). W praktyce termin ten pojawia się w analizach semantycznych i stilistycznych, a także w nauczaniu logiki i językoznawstwa. Warto odróżniać tautologię w sensie formalnym od pleonazmu w codziennym użyciu. Powiązane pojęcia to tautologia oraz pleonazm.