structuurlicht
Structuurlicht is een 3D-sensing-techniek waarbij een bekend patroon van licht vanuit een projector op een scène wordt geprojecteerd en vervolgens met een camera wordt vastgelegd. Door de vervorming van het patroon op objectoppervlakken kan de dieptekaart van de scène worden berekend.
Het principe is triangulatie: de relatie tussen geprojecteerd patroon, camerahoek en projectorpositie bepaalt de diepte.
Veelgebruikte coderingsmethoden zijn faseverschuiving en gray-code patronen, vaak gecombineerd. Bij faseverschuiving worden meerdere beelden met verschillende
Een calibratie van zowel camera als projector is essentieel, zodat afbeeldingspunten aan 3D-punten kunnen worden toegewezen.
Toepassingen omvatten 3D-scanning, reverse engineering, kwaliteitscontrole in de industrie en robotnavigatie.
Beperkingen omvatten gevoeligheid voor reflectieve of transparante oppervlakken, schaduw en occlusies, en de noodzaak van gecontroleerde
Voordelen zijn hoge ruimtelijke resolutie en nauwkeurigheid, snelle acquisitie bij meerdere beelden en goede kleurinformatie bij