siarczku

Siarczek to ogólne określenie związków chemicznych zawierających siarkę w stanie utlenienia −2 lub jej anion siarczkowy S2−. W chemii nieorganicznej termin ten odnosi się często do soli lub cząsteczek, które zawierają siarczkowy jon lub grupę siarczkową. Siarczki występują szeroko zarówno w naturze, jak i w przemyśle, odgrywając kluczową rolę jako rudotwórcze związki metali.

Występowanie i przykłady minerałów: w środowisku występują liczne minerały siarczków, takie jak galena PbS (Siarkowodór i jego pochodne mogą być uwalniane pod wpływem kwasów), sphalerit ZnS, piryt FeS2, troilit FeS (i warianty), molibdenit MoS2 oraz wiele innych. Minerały siarczków są ważnymi źródłami metali, w tym ołowiu, cynku, miedzi i molibdenu.

Właściwości chemiczne i fizyczne: siarczki są zwykle nierozpuszczalne w wodzie, choć rozpuszczalność zależy od konkretnego związku. Reagują z kwasami, uwalniając gazowy siarczowodór H2S o charakterystycznym zapachu zgniłych jaj, co czyni je toksycznymi i nieprzyjemnymi przy wdychaniu. W warunkach naturalnych siarczki tworzą różnorodne minerały i często występują w złożach rud.

Zastosowania: siarczki są głównym źródłem wielu metali w gospodarce rudmowych; rud cynkowych, ołowowych i miedziowych. Niektóre związki, takie jak MoS2 i WS2, służą jako materiały smarne o wysokim tarciu. Niektóre siarczki wykorzystywane są także w pigmentach i katalizatorach.

Bezpieczeństwo: wiele siarczków może uwalniać toksyczny H2S po kwaszeniu lub podgrzewaniu; wymagana jest odpowiednia wentylacja i środki ochrony.