siarczków

Siarczków to związki chemiczne zawierające anion siarczkowy S2− lub grupę siarczkową. W języku polskim termin siarczków (forma gen. liczby mnogiej od siarczek) używany jest w chemii nieorganicznej i mineralologii do opisywania tej klasy związków.

Najważniejszą grupą są siarczki nieorganiczne, będące związkami metali z jonem S2−. Przykłady: FeS, ZnS, PbS, CuS, NiS, CoS, MnS. W naturze występują jako minerały siarczkowe, m.in. piryt FeS2, galena PbS, sfalerit ZnS i chalcopyryt CuFeS2, które stanowią ważne źródła metali.

Siarczki powstają w środowisku w wyniku reakcji jonów siarczkowych z jonami metalu lub redukcji siarczanów w warunkach beztlenowych. W roztworach wodnych reagują z kwasami, uwalniając siarkowodór H2S, toksyczny gaz o charakterystycznym zapachu zgniłych jaj. Utlenianie siarczków prowadzi do powstawania siarczanów i kwasu siarkowego, co bywa źródłem zanieczyszczeń wodnych w środowiskach wydobywczych.

W przemyśle siarczki służą do wydobywania rud i ich przetwarzania; są także używane w chemii analitycznej do wytrącania osadów siarczków metali. Ze względu na niską rozpuszczalność wielu siarczków i na możliwość powstawania H2S, zastosowania wymagają ostrożności i odpowiednich środków ochrony.

Bezpieczeństwo: niektóre siarczki oraz H2S są silnie toksyczne; należy stosować wentylację i środki ochrony podczas pracy z nimi.