sezonowanie

Sezonowanie (sezonowanie drewna) to proces obniżania i stabilizowania wilgotności drewna poprzez naturalne lub sztuczne wysychanie. Celem jest osiągnięcie odpowiedniej, możliwie stałej wilgotności dla danego gatunku i zastosowania, co ogranicza skurcze, pęknięcia i odkształcenia w trakcie obróbki i użytkowania. Najważniejsze metody to naturalne sezonowanie na powietrzu i suszenie w suszarniach. W przypadku naturalnego wysychania drewno układa się w stosy z odstępami, często ze wsparciem drewnianych klinów między warstwami, przy ochronie przed deszczem i nadmiernym nasłonecznieniem. Czas trwania zależy od gatunku, grubości i warunków klimatycznych; proces zwykle trwa od kilku miesięcy do roku lub dłużej. Suszenie w suszarniach odbywa się w kontrolowanych warunkach: temperaturze, wilgotności i przepływie powietrza. Cały proces dąży do osiągnięcia docelowej wilgotności (EMC) specyficznej dla zastosowań, zwykle kilku do kilkunastu procent, zależnie od gatunku. Wyzwania to pękanie, zjawisko "case hardening" i różnice tempa wysychania między warstwami, które mogą prowadzić do deformacji. Przeciwdziałanie obejmuje ścisłe monitorowanie wilgotności, odpowiednie tempo suszenia oraz prawidłowe układanie. Korzyści z sezonowania to większa stabilność wymiarowa, lepsza wytrzymałość dla klejów i lakierów, mniejsza podatność na gnicia i skracanie czasu obróbki. Sezonowanie jest standardową praktyką w przemyśle drzewnym, meblarskim i budowlanym.