reprogramowaniu

Reprogramowanie to ogólne pojęcie opisujące zmianę sposobu działania systemu poprzez modyfikację jego programowania. Termin obejmuje zarówno dziedziny informatyki i elektroniki, jak i biotechnologii. W informatyce reprogramowanie odnosi się do modyfikowania oprogramowania lub konfiguracji w celu zmiany funkcjonalności, naprawy błędów, poprawy wydajności lub dostosowania do nowych warunków użytkowania. Praktycznie obejmuje pisanie nowych modułów, wprowadzanie łatek (patchy), aktualizacje oraz techniki umożliwiające zmianę działania bez wyłączania systemu, takie jak dynamiczne ładowanie modułów i hot fixy, a także programowanie firmware’u urządzeń.

W kontekście biologicznym reprogramowanie odnosi się do przekształcenia tożsamości komórkowej. Najważniejszym przykładem jest tworzenie komórek macierzystych pluripotentnych indukowanych (iPSCs) z komórek somatycznych poprzez wprowadzenie czynników transkrypcyjnych. Za fundament tego podejścia uznaje się pracę Shinyi Yamanaki w 2006 roku, która jako czynniki Oct4, Sox2, Klf4 i c-Myc doprowadziła do odtworzenia plastyczności komórek. Reprogramowanie komórek ma zastosowania w medycynie regeneracyjnej, modelowaniu chorób i testowaniu leków, choć napotyka również wyzwania związane z efektywnością, integralnością genomu, ryzykiem nowotworzenia i kwestiami etycznymi.

W obu dziedzinach reprogramowanie wymaga standardów bezpieczeństwa, kontroli jakości i rzetelnej dokumentacji, aby zapewnić powtarzalność i zgodność z prawem.