przywodzenie

Przywodzenie, nazywane także addukacją, to ruch stawu polegający na zbliżaniu kończyny lub segmentu ciała do linii środkowej. Jest jednym z podstawowych sposobów poruszania się w biomechanice człowieka i występuje w wielu stawach, w zależności od anatomii kończyny. Termin przywodzenie pochodzi od łacińskiego adductio, oznaczającego przyprowadzanie ku sobie.

Najbardziej charakterystyczne przywodzenie obserwuje się w stawie ramiennym i stawie biodrowym. W stawie ramiennym przywodzenie to ruch, który zbliża ramię do tułowia, na przykład podczas opuszczania ramienia wzdłuż ciała. W stawie biodrowym przywodzenie oznacza zbliżanie uda ku lini środkowej ciała. W innych stawach również może występować ruch zbliżania segmentów ku środkowi, choć zakres i charakter zależą od budowy danego stawu.

Mięśnie odpowiedzialne za przywodzenie zależą od konkretnego stawu. W stawie ramiennym główne przywodziciele to pectoralis major, latissimus dorsi, teres major oraz coracobrachialis. W stawie biodrowym działają m. adductor longus, adductor brevis, adductor magnus, gracilis i m. pectineus; w mniejszym zakresie udział biorą także inne mięśnie stabilizujące położenie kończyny.

Znaczenie kliniczne i sportowe: zrównoważone ćwiczenia mięśni przywodzicieli wspomagają stabilność stawów biodrowych i ramiennych, wpływają na prawidłową biomechanikę chodu i ruchów sportowych. Uszkodzenia nerwowe lub kontuzje mięśni mogą ograniczać przywodzenie i prowadzić do zaburzeń funkcji kończyny. W literaturze anatomicznej używa się także terminu addukacja jako równoważnika przywodzenia.