polimerze

Polimery to duże związki chemiczne zbudowane z powtarzalnych jednostek monomerowych, które łączą się w długie łańcuchy lub sieci. Dzięki temu mają właściwości charakterystyczne dla makrocząsteczek, takie jak wysoka masa cząsteczkowa, dobra chemiczna stabilność i zróżnicowana wytrzymałość mechaniczna.

Polimery mogą być naturalne (celuloza, skrobia, białka, DNA) lub syntetyczne (polietylen, polichlorek winylu PVC, polistyren, nylon i wiele innych). Sposób otrzymywania zależy od rodzaju reakcji polimeryzacyjnej. W procesach addycyjnych monomery łączą się bez wydzielania cząsteczek, natomiast w kondensacyjnych zachodzi eliminacja cząsteczek, na przykład wody.

Klasyfikacja polimerów obejmuje termoplasty, duroplastiki i elastomery. Termoplasty miękną po podgrzaniu i można je wielokrotnie formować; duroplastiki utwardzają się trwale w procesie sieciowania; elastomery wykazują dużą sprężystość. Polimery mogą mieć różne struktury: linearne, rozgałęzione lub sieciowe. W zależności od zastosowania wyróżnia się polimery naturalne i syntetyczne.

Zastosowania obejmują opakowania, materiały budowlane, elektronikę, motoryzację i medycynę. Z jednej strony polimery cechuje trwałość, odporność chemiczna i niska gęstość, z drugiej zaś wyzwania środowiskowe związane z odpadami i recyklingiem.

Historia makrocząsteczek wiąże się z pracami Hermanna Staudingera w latach 20. XX wieku oraz rozwojem nylonu w latach 30., co zapoczątkowało szeroką chemiczną specjalizację w polimerach.