pijawkowate

Pijawkowate, znane także jako pijawki, to grupa pierścienic z klasy Hirudinea (niekiedy traktowanych jako podklasa Hirudinea) w obrębie pierścienic. Są to bezkręgowce o ciele miękkim i spłaszczonym w przekroju, często z dwoma przyssawkami: przednią i tylną, które służą do chwytania podłoża oraz zdobywania pożywienia. W odróżnieniu od wielu innych pierścienic, pijawkowate zwykle nie mają zestawów skrzydełek ani wyrostków bocznych (parapadii); ich ciało często cechuje się widocznymi annulacjami.

Zakres środowiskowy jest szeroki: pijawkowate zamieszkują słodkowodne, morskie i lądowe siedliska na całej Ziemi, od czystych strumieni po brzegi jezior i mokradeł. Ich dieta jest zróżnicowana: wiele gatunków jest hemofagiczna i odżywia się krwią kręgowców, podczas gdy inne polują na bezkręgowce oraz ich larwy. Sposób odżywiania często wiąże się z produkcją substancji antykoagulacyjnych w ślinie, takich jak hirudyna, co ułatwia przepływ krwi z ofiary.

Rozmnażanie pijawkowatych jest zwykle hermafrodytyczne; dochodzi do krzyżowego zapłodnienia, a potomstwo rozwija się w kokonach, które składane są po karmieniu lub w określonych porach roku, w zależności od gatunku. Wiele gatunków prowadzi życie w wodach słodkich, choć niektóre są lądowe lub morskie.

Znaczenie medyczne: pijawki były tradycyjnie używane w medycynie do upustów krwi, a współcześnie stosowane są w hirudoterapii – w rejanie opóźnionego krążenia i w mikrosieciowej chirurgii dzięki ślinie zawierającej antykoagulanty i inne substancje biologicznie aktywne. W ekosystemach pijawkowate pełnią rolę drapieżników, parazytoidów i uczestników sieci pokarmowych.