pasivës

Pasivës është zëri gramatikor në të cilin veprimi i një fjale i referohet një subjekti që merr veprimin, dhe jo atij që e kryen. Në pasiv, subjekti shpesh është ai që pëson veprimin; aktori ose burimi i veprimit mund të shfaqet me një përcaktim të “nga” ose të mos shfaqet fare. Pasiva përdoret shpesh për të theksuar rezultatin e veprimit, ose për të fshehur, ulur ose lënë jashtë aktorin të sqaruar.

Formimi i pasivës ndryshon nga një gjuhë në tjetrën. Në gjuhë të ndryshme, ajo mund të realizohet me një formë të foljes ndihmëse dhe një pjesore të foljes, ose me ndryshime në formen e foljes pa një ndihmës të jashtëm. Në anglisht, shembull i pasivës është: "The book was written by the author." Në shqip, një mënyrë tipike e pasivës është përdorimi i parashtegimit “u” para foljes: "Libri u lexua nga djali."

Shqipja përdor të dyja format: aktiv dhe pasiv. Shembuj: Aktiv: "Djali lexoi librin." Pasiv: "Libri u lexua nga djali." Transitiviteti dhe zgjedhja midis pasivës dhe aktivës varen nga konteksti, qasja stilistike dhe informatat që dëshirohet të theksohet.

Përkufizimi dhe rëndësia: Pasivës është një komponent i rëndësishëm i gramatikës dhe analizës së gjuhës, duke lejuar trajtimin e veprimeve dhe rezultateve, si dhe fokusimin në subjektin që pëson veprimin kur aktori është i panjohur, i padëshirueshëm ose i pa nevojshëm për një deklaratë.