odkrywkow

Odkrywka, w kontekście górnictwa, to metoda wydobycia polegająca na usuwaniu wierzchniej warstwy gleby i skał nadkładowych w celu dotarcia do złoża leżącego blisko powierzchni. Wydobycie odkrywkowe obejmuje surowce takie jak węgiel kamienny i brunatny, rud metali oraz kopaliny nieorganiczne. Proces zaczyna się od wyboru lokalizacji i oceny środowiskowej, a następnie od prac przygotowawczych, budowy dróg, drążenia i czasem wybuchów w skałach, a następnie usuwania nadkładu i eksploatacji złoża warstwa po warstwie. Wyodrębniony surowiec transportuje się do przeróbki i magazynowania. Odkrywka cechuje się dużą zmianą krajobrazu – powstają tarasowe skarpy, odkryte skały i pola składowisk odpadów.

Techniki odkrywkowe obejmują eksploatację na ławach (bench mining) i zastosowanie ciężkiego sprzętu, takiego jak koparki, zwałowarki i transportery. Eksploatacja wymaga odpowiedniego odwodnienia terenu, ochrony przed pyłem i hałasem oraz systemów rekultywacji po zakończeniu wydobycia. W miejscach, gdzie złoże jest wyczerpywane, prowadzi się rekultywację terenu, odtworzenie gleby, nasadzenia i przystosowanie terenu do rolnictwa, zabudowy czy rekreacji.

W Polsce odkrywki odgrywają istotną rolę w wydobyciu węgla brunatnego i kamiennego, zwłaszcza w regionach górniczych. Działalność ta podlega przepisom prawa geologicznego i górniczego oraz standardom ochrony środowiska, a po zakończeniu eksploatacji prowadzi się rekultywację terenu i rewitalizację krajobrazu.