kolekcj

Kolekcj nie jest w polskim języku samodzielnym wyrazem podstawowym. Najczęściej występuje jako korzeń rzeczownika kolekcja, oznaczającego zestaw przedmiotów zebranych razem. Forma mianownikowa to kolekcja, liczba mnoga kolekcje; formy zależne to kolekcji (genitive i lokatyw/dativ), a także kolekcję (biernik). Czasownikowy odpowiednik to kolekcjonować, a osoba wykonująca czynność to kolekcjoner (lub kolekcjonerka).

Etymologia tego pojęcia sięga łacińskiego collectio, przez francuski odpowiednik collection, aż do polskiego kolekcja. Słownikowe użycie obejmuje zarówno kontekst muzealny, jak i prywatny: zestaw dzieł sztuki, zbiórek przedmiotów folklorystycznych, numizmatycznych, filatelistycznych, a także kolekcji w bibliotekach, archiwach czy digitalnych zbiorach zdjęć, muzyki czy filmów.

Zastosowania pojęcia obejmują różnorodne dziedziny: sztuka i muzealnictwo (kolekcje dzieł sztuki), nauka i ochronę dziedzictwa (kolekcje naturalistyczne, entomologiczne), numizmatykę i filatelistykę (kolekcje monet, znaczków), a także kolekcjonowanie prywatne i korporacyjne. W kontekście cyfrowym mówimy o kolekcjach plików, katalogów multimedialnych czy baz danych.

Uwagi: jeśli intencją było odniesienie do nazwy własnej lub marki o nazwie Kolekcj, nie jest ona powszechnie rozpoznawalna w literaturze ani w bazach wiedzy. W takim przypadku kontekst lub dokładna forma mogą pomóc w identyfikacji. W codziennym użyciu najczęściej chodzi o kolekcję jako pojęcie ogólne, a także czynność kolekcjonowania i związane z nią osoby.