hipokalemiye

Hipokalemiye, kanda potasyum düzeyinin normalin altına düşmesi durumudur. Genelde serum potasyumunun 3,5 mEq/L (mmol/L) veya daha düşük olmasıyla tanımlanır. Potasyum, hücre içi denge, sinir-kas iletimi ve kardiyak elektrik iletimi için hayati öneme sahiptir; bu nedenle hipokalemi birçok sistem üzerinde etki yapabilir ve çeşitli komplikasyonlara yol açabilir.

En sık nedenler gastrointestinal kayıplar (kusma, ishal, bağırsak sıvılarının kaybı) ve renal kayıplardır (diüretikler; hiperaldosteronizm veya diğer mineralokortikoid fazlalıkları; Bartter ve Gitelman sendromları). Ayrıca potasyumun hücre içi geçişinin artmasıyla da düşebilir: insulin verilmesi, beta-adrenerjik agonistler, alkalosis. Magnezyum eksikliği hipokalemiye eşlik ederek tedaviyi zorlaştırabilir.

Belirtiler hafif vakalarda asemptomatik olabilir; orta şiddette güçsüzlük, kramp, parestezi görülebilir. Şiddetli hipokalemide kas güçsüzlüğü veya paralizi ve aritmi riski artar. Kardiyak etkiler arasında T dalgasının düzleşmesi, U dalgalarının görünmesi, ST depresyonu ve QT aralığının uzaması bulunabilir.

Tanı, klinik bulgularla birlikte kan potasyum düzeyinin ölçülmesiyle konulur ve magnezyum düzeyi ile asit-baz durumunun değerlendirilmesiyle tamamlanır. Tedavi, altta yatan nedene yönelik yaklaşımı ve potasyum replasmanını içerir. Hafif vakalarda ağız yoluyla potasyum klorür; şiddetli vakalarda intravenöz potasyum klorür verilir. Potasyum hastaya yavaş infüzyonla, kardiyak izlem altında uygulanır; periferal damar için genelde saatte yaklaşık 10 mEq’i aşmamalıdır. Magnezyum düzeyi de düzeltilmelidir. Böbrek fonksiyonları bozulmuşsa doz ve hız dikkatle ayarlanır.

Prognoz, altta yatan nedene ve tedavinin etkinliğine bağlıdır. Uygun tedaviyle çoğu hasta iyileşir; kronik hipokalemi durumunda nedenler iyi yönetilir ve diyet ile potasyum alımı desteklenir. Pseudohipokalemi gibi nadir laboratuvar durumları tanıda dikkate alınır.