galwaniczne

Galwaniczne (galwanizacyjne) odnosi się do zjawisk i procesów elektrochemicznych związanych z generowaniem lub przenoszeniem energii elektrycznej przez reakcje redoks. Termin wywodzi się od imienia Luigiego Galvaniego, który badał elektryczność w biologicznych i chemicznych układach. W polskim języku używa się go do opisu źródeł galwanicznych, procesów elektrochemicznych oraz zastosowań związanych z ochroną i powłokami metalowymi.

W elektrochemii galwaniczne ogniwo składa się z dwóch elektrod zanurzonych w elektrolitu; spontaniczna różnica potencjałów między elektrodami prowadzi do przepływu elektronów i wytworzenia prądu. Przykładem jest złotówkowy zestaw Daniella z metalem cynkowym i miedziowym. W tablicach elektrochemicznych opisuje się anody, katody oraz półogniwa, a także potencjały standardowe i wpływ różnicy napięć na natężenie.

Galwaniczna korozja to zjawisko, w którym dwa różne metale w obrazie elektrolitu tworzą ogniwo korozji, prowadząc do przyspieszonej degradacji metalu bardziej aktywnego. Zapobieganie obejmuje izolowanie metali, zastosowanie powłok ochronnych, wybór zbliżonych pod względem aktywności metali oraz stosowanie anody sacrifices.

Innym kontekstem jest galwanizacja (galwaniczne pokrywanie). Jest to proces elektrochemicznego osadzania metalicznego powłoki, najczęściej cynkowej, na powierzchni stalowych przedmiotów w celu ochrony przed korozją i poprawy właściwości powierzchni. W praktyce obejmuje elektrolity, prąd i kontrolę parametrów procesu, a jej celem jest trwałe, równomierne pokrycie.

Współcześnie pojęcie galwaniczne ma zastosowanie w magazynowaniu energii (baterie, ogniwa), sensorach elektrochemicznych oraz ochronie materiałów przed korozją, a także w procesach galwanicznej metalizacji, które stanowią integralną część przemysłu metalowego.