frekuentistët

Frekuentistët janë një drejtim në inferencën statistikore që interpreton probabilitetin si frekuencën relative të një ngjarjeje në një seri eksperimentesh të përsëritur me të njëjtin proces gjenerues të të dhënave. Në këtë qasje, konkluzionet shkencore janë të bazuara në performancën e tyre në përsëritje të ardhshme dhe jo në besimin subjektiv mbi ngjarjen.

Historikisht, qasja frekuentiste u konsolidua nga Ronald Fisher, Jerzy Neyman dhe Egon Pearson në fillim të shekullit të 20-të. Ajo përqendrohet te testimi i hipotezave, intervalet e besueshmërisë dhe interpretimi i rezultateve për një model të të dhënave. Probabiliteti interpretohet si frekuenca e ngjarjes në një eksperiment të ardhshëm të përsëritur.

Mjetet kryesore përfshijnë testimin e hipotezave me p-vlera dhe nivele signifikance, intervalet e besueshmërisë dhe estimin e parametrave me metodat si maksimum likelihood (MLE). Frekuentistët vënë theksin te gabimet e tipit I dhe II, fuqia e testit dhe karakteristikat asymptotike të estimatorëve.

Kritikat përfshijnë interpretimin shpesh të gabuar të p-vlerave dhe kufizimet në inferencën kur të dhënat janë të pakta ose kur modelet janë të paqëndrueshme. Debatet me qasjet Bayesian vazhdojnë; në praktikë, shumë studiues përdorin një kombinim të qasjeve dhe shërbejnë të dedikohen për inferencën frekuentiste në kontekste tradicionale.

Figura kyçe përfshijnë Ronald Fisher, Jerzy Neyman dhe Egon Pearson. Në statistikën moderne, frekuentistët mbeten një nga kornizat kryesore të inferencës, duke dominuar në praktikën klasike, ndërsa bashkëveprojnë me qasje të tjera, si likelihood dhe Bayesian, në fusha të ndryshme të statistikës.