fotorezystory

Fotorezystor, często nazywany LDR (light-dependent resistor), to bierny element elektroniczny, którego rezystancja zależy od natężenia światła padającego na jego powierzchnię. Najczęściej wykonuje się go z warstwy półprzewodnikowej CdS (cadmium sulfide); rzadziej używa się CdSe. Zwykle jest umieszczony na ceramicznym lub szklanym podłożu z dwiema elektrodami. Pod wpływem światła generowane nośniki prowadzą do obniżenia rezystancji.

Zasada działania polega na generowaniu nośników ładunku w materiale półprzewodnikowym pod wpływem światła, co prowadzi do znaczącego spadku oporu. W praktyce rezystancja LDR jest wysoka w ciemności i znacznie spada w świetle; charakterystyka zależności od natężenia światła zależy od konkretnego typu i barwy światła.

Charakterystyka elektryczna: w ciemności rezystancja może sięgać wielu MΩ, podczas gdy przy jasnym świetle spada do kilku kΩ. Reakcja na promieniowanie jest stosunkowo wolna w porównaniu z innymi czujnikami światła, co czyni fotorezystory mniej odpowiednimi do szybkich aplikacji. Spektralnie najczęściej są najczulsze w zakresie zielonego i żółtego światła; ich odpowiedź jest mniej selektywna w stosunku do długości fali.

Zastosowania obejmują proste układy detekcji światła i sterowania oświetleniem w domach i przemysłowych, układy alarmowe, zegary z funkcją świtu i zmierzchu, aparaty fotograficzne i modele edukacyjne. Zwykle wykorzystuje się je w dzielnikach rezystancyjnych podłączonych do wejść analogowych mikrokontrolerów.

Zalety to niska cena, prostota i duży zakres rezystancji, co umożliwia łatwe dopasowanie do różnych układów. Ograniczenia to znaczna zależność od temperatury, starzenie i drift rezystancji, ograniczona selektywność widmowa oraz obecność kadmu, co ogranicza zastosowania zgodnie z przepisami ochrony środowiska.