charakterystycznego

Charakterystycznego to forma genetywowa liczby pojedynczej przymiotnika charakterystyczny, oznaczająca „charakterystyczny, wyróżniający się”. Służy do określania cech lub właściwości, które są typowe dla danego obiektu, zjawiska lub grupy.

Etymologia i zakres znaczeniowy: przymiotnik charakterystyczny pochodzi od rzeczownika charakter (zapożyczony m.in. z niemieckiego Charakt er) z dodaniem sufiksu -ystyczny, tworzącego przymiotniki o znaczeniu „dotyczący charakteru lub cech charakterystycznych”. W polszczyźnie używany jest w sensie „charakterystyczny dla danego podmiotu” oraz w znaczeniu „typowy, specyficzny”.

Morfologia i użycie: charakterystycznego to formą genetywną singularu dla rodzaju męskiego i nijakiego. W nominatywie i innych przypadkach formy różnią się zgodnie z odmianą przymiotnika: charakterystyczny (męski, liczba pojedyncza, NOM), charakterystyczna (żeński, singular), charakterystyczne (nac.), a także charakterystyczny/charakterystycznego w zależności od przypadku. W porównaniu stopniuje się za pomocą bardziej charakterystyczny lub charakterystyczniejszy, a w superlatywie naj—charakterystyczniejszy.

Przykłady użycia:

- Brak charakterystycznego zapachu w próbce utrudnia identyfikację.

- To cecha charakterystycznego dla tego gatunku wyglądu.

Uwagi: charakterystycznego nie należy mylić z charakterystyczny/analityczny kontekście; forma ta dotyczy jedynie odmiany genetywnej, podczas gdy inne przypadki i rodzaje będą miały odpowiednie końcówki.

Zobacz także: charakterystyczny, cecha, cechować.