bronienie

Bronienie to rzeczownik wywodzący się od czasownika bronić, oznaczający czynność obrony lub ochrony. Używany jest w szerokim sensie jako ogólne pojęcie obrony, obejmujące zarówno ochronę osób, praw i wartości, jak i obronę stanowisk czy interesów. Może odnosić się do działania z argumentacją na rzecz obrony danego twierdzenia lub poglądu.

Etymologia: bronienie pochodzi od czasownika bronić; sufiks -enie tworzy rzeczownik abstrakcyjny wskazujący na proces. Pokrewne formy to bronić (czasownik), obrona (defense jako instytucja lub stan), obrońca (defender).

W użyciu: w kontekstach prawnych częściej występuje obrona w sensie procesowym; bronienie podkreśla natomiast aktywność obrony — reprezentowanie praw, ochronę interesów, argumentowanie w obronie tezy. W dyskursie międzynarodowym bronienie kraju może się pojawić, lecz częściej używa się obrona kraju. W debatach politycznych bronienie stanowiska to wyrażanie i popieranie swoich poglądów.

Przykłady: „Bronienie praw człowieka jest fundamentem demokracji.” „Politycy bronili swojego stanowiska w czasie debaty.” „Organizacje społeczne zajmują się bronieniem interesów grup zagrożonych wykluczeniem.”

Zobacz także: obrona, bronić, obrońca, obronność.