bezhalogenowe

Bezhalogenowe (ang. halogen-free) odnosi się do materiałów, które nie zawierają lub zawierają bardzo niskie stężenie związków halogenowych, takich jak fluor, chlor, brom, czy jod. Termin ten jest powszechny w kontekście tworzyw sztucznych, kabli, kompozytów i materiałów izolacyjnych stosowanych w elektronice, przemyśle elektronicznym, budownictwie oraz motoryzacji.

Główna idea bezhalogenowości to ograniczenie emisji toksycznych gazów i dymu podczas pożaru oraz zmniejszenie szkód środowiskowych i korozyjności. Halogeny uwalniane w trakcie spalania mogą tworzyć drażniące i toksyczne związki, co komplikuje ewakuację i utrudnia sprzątanie. W praktyce bezhalogenowe materiały stosuje się w kablach, obudowach urządzeń, okładzinach i elementach konstrukcyjnych, gdzie liczy się bezpieczeństwo pożarowe i redukcja emisji.

Rodzaje i przykłady: w kablach bezhalogenowych stosuje się środki przeciwpożarowe bez halogenów, często mineralne wypełniacze takie jak wodorotlenek glinu (ATH) i wodorotlenek magnezu (MDH), a także fosforo-nitrogenowe układy bezhalogenowe. W tworzywach sztucznych ogranicza się zawartość lub eliminuje halogeny, wybierając poliolefiny, poliamidy i inne materiały z nienależącymi do halogenów dodatkami.

Zastosowania obejmują elektronikę i urządzenia AGD, kable energetyczne, obudowy, elementy motoryzacyjne oraz materiały budowlane. Wybór bezhalogenowy wiąże się z korzyściami bezpieczeństwa i ochrony środowiska, ale także z wyższymi kosztami i wyzwaniami dotyczącymi właściwości mechanicznych oraz procesów produkcyjnych. Ocena i oznakowanie HF obejmuje badania zawartości halogenów i emisji gazów powstałych podczas spalania.