artroskopia

Artroskopia to mało inwazyjna procedura diagnostyczna i terapeutyczna polegająca na wprowadzeniu artroskopu, cienkiego endoskopu wyposażonego w kamerę i źródło światła, do wnętrza stawu. Zabieg wykonywany jest przez drobne nacięcia skóry (portale) i zwykle przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym lub regionalnym. Dzięki zwiększonej refrakcji obrazu lekarz może ocenić strukturę stawu i wykonać zabiegi bez dużych otwieranych procedur.

Zastosowania artroskopii obejmują diagnozę zmian w stawach, takich jak choroby zwyrodnieniowe, urazy chrząstki, uszkodzenia łąkotek, więzadeł czy obrąbka stawowego, a także leczenie. W zależności od stawu i patologi, wykonuje się usuwanie luźnych fragmentów, debridement, naprawę lub rekonstrukcję chrząstki, naprawy łąkotek, rekonstrukcję więzadeł, a także leczenie schorzeń takich jak zespół ciasnoty w obrębie biodra, zapalenie kaletki i inne.

Przebieg zabiegu obejmuje planowanie dostępu do stawu poprzez kilka małych nacięć, wprowadzenie artroskopu i narzędzi dodatkowych, a także płukanie jamy stawu roztworem izotonicznym. W wielu przypadkach zabieg jest wykonywany ambulatoryjnie i kończy się krótkim okresem rekonwalescencji, po którym następuje rehabilitacja zależna od rodzaju wykonanej procedury.

Ryzyko artroskopii obejmuje infekcję, uszkodzenia struktur otaczających staw, krwawienie, zakłócenia czucia lub sztywność stawu. Zalety to mniejsza trauma tkanek, krótszy czas hospitalizacji i szybszy powrót do codziennych aktywności w porównaniu z tradycyjnymi zabiegami otwartymi. Historia rozwoju artroskopii wiąże się z pracą pionierów z lat 60. i 70. XX wieku, w tym Masaki Watanabe, co przyczyniło się do szerokiego zastosowania w ortopedii.