Termoplastikler

Termoplastikler, ısıtıldığında akışkan hale gelen ve soğuduğunda tekrar sertleşen polimerlerden oluşan bir plastik sınıfıdır. Termoplastikler ile termoset plastikler arasında temel fark, termoplastiklerin yeniden ısıtılıp yeniden şekillendirilebilmesi ve çoğu durumda geri dönüştürülebilmesidir. Isıtma ile yumuşar, yeniden kalıplanabilir ve özellikle üretim sırasında çeşitli işlemlerle uygulanabilir.

Başlıca örnekler arasında polietilen (PE), polipropilen (PP), polivinil klorür (PVC), polistiren (PS), polietilen tereftalat (PET), polikarbonat (PC) ve poliamidler (PA, naylon) bulunur. Ayrıca akrilikler (PMMA) ve acrylonitrile-butadiene-styrene (ABS) gibi kopolimerler de yaygın olarak kullanılan termoplastikler arasındadır. Farklı termoplastikler, iyi mekanik dayanım, kimyasal direnç, şeffaflık ve ısı direnci gibi özellikler gösterir; bu nedenle ambalajcılık, otomotiv, inşaat, elektronik ve tüketici ürünleri gibi pek çok alanda uygulanır.

İşletme ve işleme açısından termoplastikler enjeksiyon kalıplama, ekstrüzyon, şişirme veya film üretimi gibi işlemlerle şekillendirilir. Malzemeler çoğunlukla eritilerek kalıplara veya biçimlere doldurulur, soğuyunca sertleşir. Bazı termoplastikler yarı kristalin veya tamamen kristalin yapılar içerebilir ve bu yapılar mekanik performans ile şeffaflık üzerinde etkili olur.

Geri dönüşüm açısından termoplastikler mekanik geri dönüşümle kırpılıp yeniden ergiyirilerek yeniden kullanılabilir. Ancak karışımlar, katkı maddeleri ve kirleticiler geri dönüşüm sürecini zorlaştırabilir. Sürdürülebilirlik açısından sınıfın geri dönüşüm potansiyeli büyük ölçüde kullanımına ve atık akışlarına bağlıdır.