Subkliniczne

Subkliniczne (subkliniczny) odnosi się do stanu chorobowego, który istnieje i może być wykryty za pomocą badań, ale nie wywołuje wyraźnych objawów klinicznych u pacjenta. Innymi słowy, patologiczny proces jest obecny, lecz pozostaje bez widocznych dolegliwości. Subkliniczny charakter choroby może ujawniać się jedynie w wynikach badań laboratoryjnych, obrazowych lub innych testów.

Przykłady obejmują: subkliniczna niedoczynność tarczycy (podwyższony TSH przy prawidłowym T4); subkliniczna nadczynność tarczycy (niski TSH przy prawidłowych poziomach hormonów tarczycy); subkliniczna miażdżyca, widoczna w badaniach obrazowych, bez objawów sercowych; subkliniczne infekcje lub nosicielstwo, gdy patogen obecny jest w organizmie, lecz nie wywołuje widocznych objawów.

W praktyce decyzje o postępowaniu zależą od kontekstu klinicznego, oceny ryzyka progresji oraz potencjalnych korzyści wynikających z leczenia albo monitorowania. Subkliniczne stany wymagają często obserwacji i regularnych badań, a interwencja bywa rozważana w zależności od indywidualnych czynników ryzyka i wytycznych medycznych.