Stechiometryczny

Stechiometryczny odnosi się do stechiometrii, gałęzi chemii zajmującej się ilościowymi zależnościami między substancjami w reakcjach. Stechiometria wykorzystuje zrównoważone równania chemiczne i zasady zachowania masy, aby określić molowe stosunki między reagentami i produktami. Pojęcie stechiometrii zostało wprowadzone w XVIII wieku przez Jeremiasza Benjamina Richtera.

Główne pojęcia obejmują równania zbilansowane, które wyznaczają współczynniki molowe. Dzięki nim można przeliczać masy na mole i odwrotnie, stosując koncepcję mola. W praktyce istotne bywają pojęcia ograniczającego reagentu, wydajność teoretyczna, wydajność rzeczywista oraz wydajność procentowa. Zachowanie masy gwarantuje, że sumaryczne masy reagentów równe są masie produktów.

Typowy sposób obliczeń stechiometrycznych polega na konwersji danych masowych na liczby moli, zastosowaniu odpowiedniego stosunku molowego z równania reakcji, a następnie konwersji wyników na żądane jednostki (masy, objętości). W przypadku reakcji gazowych można również użyć przy stałej temperaturze i ciśnieniu.

Stechiometryczność ma istotne zastosowania w planowaniu syntez chemicznych, projektowaniu reakcji, obliczaniu zapasów i optymalizacji procesów przemysłowych.