Persónuthróun

Persónuthróun er ferli sem lýsir meðvitaðri uppbyggingu persónulegra hæfni og gildismats til að auka sjálfsþekkingu, tilfinningalega færni og lífsgæði. Hún felur í sér sjálfsskoðun, markmiðasetningu og samvinnu við aðra til að bæta samskipti, hugarfar og eigin frammistöðu.

Hugtakið hefur rætur í mannúðarsálfræði og þroskasálfræði, þar sem persónulegur þroski er talinn byggjast á samþættingu sjálfsverndunar, sjálfstrausts og skipulags. Rannsóknir um viðnámsþróun og lærdómsferla hafa einnig stuðlað að skilningi á persónuthróun. Í sálfræði eru ásamt þessu hugtök eins og „growth mindset“ (hugsunarefni sem gefur tilefni til að telja getu og hæfni geta vaxið með æfingu) oft höfð sem áhrifamikið viðhorf.

Helstu aðferðir í persónuthróun eru sjálfsskoðun, dagbókarfærslur, markmiðasetning og eftirfylgni, auk tengsla við ráðgjöf, þjálfun í tilfinningalegri og félagslegri færni, hugleiðslu og starfs- eða lífstengda þjálfun. Samfélagslegur stuðningur og gott net vina- og starfsfélaga getur flýtt og mótað ferlið.

Notkun persónuthróunar nær yfir menntakerfi, vinnumarkað og velferðartengd svið. Hún getur skilað bættri starfsframmistöðu, betri samskiptum, aukinni aðlögun og meiri lífsgæðastjórn.

Mælingar miða oft að sjálfsmati og hlutlægri endurskoðun persónulegra breytinga, til dæmis með svokölluðum persónubætandi mælingum, lífsgæðavísum og mati á félagslegri og sálrænum þættum. Gagnrýni snýr að því að persónuthróun geti ofgreint einstaklinginn og vanrækt kerfisbundnar eða menningarlegar áherslur sem hindra framvindu.