Neuroobrazowanie

Neuroobrazowanie to zbiór technik medycznych i naukowych służących do wizualizacji struktury i funkcji układu nerwowego, zwłaszcza mózgu. Celem jest uzyskanie obrazów anatomicznych i czynnościowych, które wspomagają diagnostykę, badania naukowe oraz planowanie zabiegów.

Do obrazowania strukturalnego należą tomografia komputerowa (CT) i rezonans magnetyczny (MRI). MRI umożliwia szczegółowe obrazowanie mózgu dzięki różnym sekwencjom (T1, T2, FLAIR) oraz analizie objętościowej.

Obrazowanie funkcjonalne obejmuje fMRI, PET i SPECT. fMRI wykorzystuje zależność sygnału krwi od aktywności neuronalnej (BOLD) do mapowania czynności mózgu. PET i SPECT mierzą metabolizm lub perfuzję, umożliwiając ocenę funkcji i metabolizmu tkanki.

Inne techniki to obrazowanie dyfuzji (DTI, tractografia), które bada połączenia białej istoty; EEG i MEG dostarczają informacji o aktywności elektrycznej w czasie rzeczywistym, przydatne w badaniach funkcjonalnych i diagnostyce.

Zastosowania neuroobrazowania obejmują diagnostykę zaburzeń neurologicznych i psychiatrycznych, monitorowanie chorób, planowanie zabiegów operacyjnych i mapowanie funkcji mózgu w celu ograniczenia ryzyka. Do ograniczeń należą koszty, dostępność, ruch pacjenta, artefakty oraz ekspozycja na promieniowanie w CT i PET. Połączenie technik pozwala uzyskać pełniejszy obraz funkcjonowania mózgu.