Nafnorð

Nafnorð, eða nafnorð, eru orðflokkur sem lýsir nafnþáttum eins og persónum, stöðum, hlutum eða hugmyndum. Þau geta verið almenn (t.d. maður, hús) eða sérnöfn/einstök nöfn (t.d. Reykjavík, Sól). Nafnorð eru beygt eftir mörgum málfræðilegum þáttum og gegna lykilhlutverkum í setningum sem frumlöng, andlög eða eignarfall.

Kyn, töl, og fall: Í íslensku eru þrír kyn: karlkyn, kvenkyn og hvorkyn (neuter). Nafnorð eru einnig flokk-uð eftir tölu (eintala og fleirtala) og beygð eftir föllum: nominative (nafnið sem stendur í nafni), accusative (andlag), dative (viðtaka) og genitive (eignarfall). Beygingin fjallar oft um lokhljóð og stofnrótarendingu sem mismunandi aðhæfingar fyrir hvert kyn og hvert fall.

definite vs. indefinite: Í eintölu er definiteness oft sýnd með sértökum lokhljóðum sem bætast við nafnorðið (svo sem -inn, -in, -ið eftir kyni). Dæmi: maður -> maðurinn, kona -> konan, barn -> barnið. Indefinite (óráðna) form eru notuð án þessara lokhljóða í mörgum tilfellum. Fleirtala fylgir einnig beygingu sem samræmist kyni og falli, og oftast með sínum eigin endum.

Notkun: Nafnorð ferðu í gegnum setningar sem frumlag eða andlag og hafa eignarfall til að sýna tilvísun eða eigandi hluta. Þau hafa líka mikilvægi í samsetningum og lýsingarháttum ásamt samanburðar- og eignarmerkingu.

Dæmi: Maðurinn les bók. Kona gengur út. Barnið leikur sér. Það voru börn í garðinum.