tilvísun

Tilvísun er hugtak sem lýsir tengingu milli efnis eða gagna og uppruna upplýsinga. Í fræðilegu samhengi er tilvísun notuð til að viðurkenna heimild og til að leiða lesanda að upprunalegu efni. Tilvísanir koma oft fram í texta sem innbyggðar vísanir eða sem fótatala, og að verkinu loknu er algengt að birta heimildalistann (heimildaskrá) sem fullu upplýsingarnar. Með tilvísunum eru lesendur veigaminni um áreiðanleika heimilda og geta endurheimt upprunann.

Etymology og notkun: Orðin tilvísun og vísun eiga rætur í sameiginlegri íslenskri orðmyndun, þar sem til- getur táknað 'áður’ eða 'tumað til’, og vísun merkir að benda eða leiðbeina. Samsetningin gefur til kynna að tilvísun beinist að einhverri heimild eða uppruna.

Forms and skip: Í íslenskri ritun er tilvísun knúin fram innan texta sem innbyggð vísun eller sem fótatal og er síðan uppfærð í heimildaskrá. Tilvísanir geta verið beinskeyttar, tilvísandi til höfunda og ára, eða óbeinar, og þeir þjóna til að staðsetja upplýsingar í samhenginu. Óháð þeirri aðferð sem notuð er eftir leiðbeinandi stíl, stuðlar tilvísun að heildarsamhengi og áreiðanleika texta.

Tölvunarfræði: Í hugbúnaði og forritun getur tilvísun þýtt vísun eða vísunargögn (reference) til annars gagnainnihalds eða minniseiningar. Slíkar tilvísanir leyfa forritum að nálgast eða deila gögnum án þess að afrita þau.

Samhengi: Tilvísun er grunnur í vísindalegri ritun og gagnasöfnun, sem tryggir gegnsæi, endurheimt gagna og réttindi til uppruna.