Kopolimery

Kopolimery to związki polimerowe składające się z co najmniej dwóch różnych rodzajów monomerów, które łączą się w długie łańcuchy. Dzięki obecności różnych jednostek monomerowych mają one zwykle szerszy zakres właściwości mechanicznych, chemicznych i termicznych niż polimery powstałe z jednego rodzaju monomeru.

W zależności od układu monomerów wyróżnia się kopolimery losowe, naprzemienne (alternacyjne), blokowe i rozgałęzione (graft). Kopolimer losowy ma przypadkowy porządek monomerów, kopolimer naprzemienny powtarza dwie rodziny monomerów w regularnych sekwencjach, kopolimer blokowy składa się z długich bloków poszczególnych monomerów, a kopolimer rozgałęziony ma gałęzie z różnych monomerów.

Kopolimery powstają głównie podczas polimeryzacji wolnoradikalnej dwóch (lub więcej) monomerów, ale również przez polimeryzację koordynacyjną lub kondensacyjną w zależności od chemii monomerów.

Właściwości kopolimerów zależą od doboru monomerów, ich udziałów i rozmieszczenia; mogą wykazywać lepszą udarność, chemiczną odporność, elastyczność oraz określone wartości temperatury topnienia i Tg, co daje możliwość dostosowania materiałów do konkretnych zastosowań.

Zastosowania obejmują tworzywa sztuczne, elastomery, kleje, opakowania, motoryzację i medycynę. Przykłady kopolimerów to SBS (styren-butadien-styren) – triblokowy elastomer; ABS – kopolimer trójskładnikowy (akrylonitryl-butadien-styren); PLGA, kopolimer kwasu mlekowego i kwasu glicolowego, szeroko stosowany w biomedycynie.