Forritunarmál

Forritunarmál eru formleg tungumál sem notuð eru til að skrifa reiknirit og hugbúnað. Með þeim er hægt að lýsa röð aðgerða sem tölva framkvæmir, oft með reglubundnum reglum um snið (syntax) og merkingu (semantics). Forritunarmál gera lausnarefni tækilegt að hafa í huga og eru notuð við allt frá einföldum skriptum til flókins hugbúnaðaruppbyggingar.

Flest forritunarmál eru flokkuð eftir stigum og keyrsluháttum. Hástigs mál eins og Python, Java og JavaScript bjóða auðvelda þróun og fjölbreytta notkun, á meðan lágstigs mál eins og assembler veita nákvæma stjórn á vélbúnaði. Forritunarmál geta verið þýdd fyrirfram (compiled) eða keyrð beint (interpreted). Sum mál keyra á vélbúnaðinum í gegnum sýndarvél (virtual machine) til að stuðla að platform-óháðri keyrslu.

Paradigmar lýsa hugsunarháttum í forritun. Algeng eru imperative og object-oriented mál (t.d. Java, C++), functional mál (t.d. Haskell, Erlang) og declarative/logic mál (Prolog). Margar þrautir bjóða fleiri en einn paradigmu og styðja samspil þeirra.

Notkun og menntun: Forritunarmál eru grunnþáttur hugbúnaðarframleiðslu og eru notuð í vef-, farsíma- og kerfisforritun, gagnavinnslu og vísindarannsóknum. Notkun tækja eins og kompílérar, túlkar, endurrun (runtime), og þróunarmiðstöðvar (IDEs) er algeng; verkfæri og tækni þróast hraðar.

Í íslensku tali er forritunarmál almennt notað sem heiti fyrir öll forritunarmál; þau eru kennd í skólum og háskólum og mörg opinber og einkarekin tól eru samþætt til náms og þróunar.