Endurprófun

Endurprófun er ferli sem miðar að því að meta endurþol, endingu og áreiðanleika vöru eða kerfis með langvarandi notkun eða endurteknu álagi. Markmiðið er að koma í veg fyrir bilun, spá fyrir um líftíma og tryggja öryggi og samræmi við staðla.

Endurprófun nær yfir marga geira, þar á meðal raftæki, vélakerfi, bíla-, orku- og flugvélaiðnað, auk hugbúnaðar- og netkerfa. Aðferðirnar felast í langvarandi prófun, þreytu-, hita- og kuldasveiflur, titring og burn-in prófun, og aðrar prófanir sem miða að endurteknu álagi.

Að markmiðum endurprófunar er að greina bilunarmynstur, meta þjónustutíma, ákvarða áreiðanleika og bera saman hönnun eða framleiðslubreytingar. Viðmið og kröfur fyrir endurprófun kallast oft á við staðla og viðurkenndar aðferðir til að tryggja réttmæti niðurstaðna.

Framkvæmd endurprófunar krefst vel skipulagðs prófunarplani, réttslagsmiða fyrir álag, vali sýna, gagnaöflunar og tölfræðilegrar greiningar. Oft eru notuð líkan byggð á tölfræði, svo sem Weibull-líkanið, til að skilja endingu og bilunarmynstur og til að spá fyrir lifun kerfis.

Að lokum getur endurprófun aukið traust á ending uf vöru og dregið úr áhættu, en hún er kostnaðarsöm og tímafrek. Niðurstöður hennar þurfa að vera vel sambærilegar raunverulegum aðstæðum til að vera hæfur grunnur fyrir ákvarðanir.

Sjá einnig: þreytupróf, burn-in prófun, áreiðanleikaverkfræði.