Blóðflaga

Blóðflaga er litill, án kjarns, fruma sem myndast úr megakaryocytum í merg beins. Blóðflögur eru um 2–3 μm í þvermál og lifa að meðaltali 7–10 daga í blóðrásinni. Um þriðjungur blóðflaga er geymdur í milta og getur losnað til blóðrásar þegar þörf kallar.

Helsta hlutverk þeirra er þátttaka í hemostasi, stöðvun blæðinga. Þegar æð skemmist bindast blóðflögur við skemmdina, breyta þær lögun sinni, losa boðefni eins og ADP, serotonin og tromboxan A2, og stuðla að samdrætti æðarinnar og samruna annarra blóðflaga. Þær mynda einnig yfirborð fyrir fíbrínsmyndun og hjálpa til við að mynda storknunarplögu. GPIIb/IIIa viðtakar á yfirborði blóðflaga bindast fíbrínógeni til að svo fleiri flögur festist saman.

Framleiðsla þeirra kallast thrombopoiesis. Megakaryocytar í merg beins losa cytoplasmísk dreifingu sem brotna niður í fullmyndaðar blóðflögur. Framleiðslu stýrir thrombopoietin (TPO), hormón sem mest er framleitt í lifur. Blóðflögur eru einnig geymdar í milta og geta flæmst aftur í blóðrásina þegar þörf kallar.

Mælingar og sjúkdómar: Fjöldi blóðflaga er mældur í fullri blóðprufu. Eðlilegt bil er um 150 000–450 000 flögur á μL. Lágt gildi kallast thrombocytopenia og auka hættu á óeðlilegum blæðingum; hátt gildi kallast thrombocytosis og auka hættu á slæmum stíflum. Flest tilfelli sjúkdóma sem hafa áhrif á blóðflögur eru tengdir beinmergi eða autoimmunu kerfi, en þau geta komið af sýkingum, lyfjum og öðrum ástæðum.