ábendingar

Að lokum, ábendingar (ábendingar) er hugtak í íslenskri málfræði sem vísar til samsettra atkvæða (súfös) sem efla eða breyta orðasambönd og stafi. Ábendingar eru endingar sem bætast við stofn orðs og endurspegla kerfi hljóð- og merkingafæra eins og kyn, tölu, fall, kynhneigð, persónu, tíð og viðmiðun. Þær eru lykilatriði í beygingu íslenskra nafnorða, lýsingarorda og fornafna, og einnig koma fram í beygingu sagnorða í beygingu boðhætti og framsöguhætti.

Í nafnorðum bera ábendingar fall og tala og samræma definiteness. Inntakið er að ákveða nafnorð í hvaða fall eða tölu það stendur og hvort það er ákveðið eða óákveðið. Sem dæmi er definite ending sem bætist við nafnorð og kallar fram sameiningu með lýsingarorði. Befjað dæmi sem getur dulmálað: hestur (horse) til hests (gen. eða annarra fall) eða hesturinn (the horse) með endingunni sem táknar ákveðni.

Lýsingarorð bera einnig endingar sem samræmast nafnorði sem þau lýsa í kyni, tölu og definiteness. Fornafn og nafnorð hafa sín eigin beygingarendingar. Sagnorð hafa persónu- og tölubeygingu í finite formum, auk annarra endings fyrir hvernig nafnorð og lýsingarorð samsvara.

Á borið, íslenskt málkerfi í dag býður framlag endurtekinnar beygingu sem kallast abendingar; þær hjálpa til við að skýra málfræðilegar tengingar og hvetja til réttrar samhæfingar í setningarbyggingu. Málfræðin einkennist af mörgum beygingarflokkum fyrir nafnorð og lýsingarorð, og tveimur megin flokkunum fyrir sagnorð (sterkur og veikt). Fyrir frekari upplýsingar er bent á tengsl við íslensku máli, beygingu og setningafræði.