wrzosowce

Wrzosowce (łac. Ericaceae, pol. wrzosowate) to rodzina roślin kwitnących z rzędu Ericales. Należą do niej liczne krzewy i niskie krzewinki, często zimozielone, występujące w strefach umiarkowanych półkuli północnej. Wśród przedstawicieli znajdują się zarówno drobne wrzosy, jak i większe krzewy, a także gatunki o jadalnych owocach, np. borówki.

Charakterystyka morfologiczna wrzosowców obejmuje zwykle małe, przylegające liście (często igłowe lub łuskowate) oraz kwiaty dzwonkowate lub kielichowate, zebrane w wiechy lub grona. Kwiaty bywają drobne, ale różnorodność form jest duża w obrębie całej rodziny.

Siedlisko i gleba: wrzosowce preferują kwaśną glebę o dobrym drenażu. Często rosną na ubogich, torfowych lub piaszczystych podłożach, w lasach iglastych, na wrzosowiskach i skałach. W naturze wiele gatunków dobrze radzi sobie w słonecznych, otwartych miejscach, choć niektóre tolerują cień. Użyteczna jest erikoidowa mikoryza, która pomaga w pobieraniu składników z kwasnych i ubogich gleb.

Zastosowania i znaczenie: wrzosowce są cenione w ogrodnictwie za dekoracyjne liście i długotrwałe kwitnienie. Przedstawiciele takie jak Calluna vulgaris (wrzos pospolity) oraz Erica spp. tworzą popularne krzewy wrzosowe. Gatunki Vaccinium (borówki, żurawiny) dostarczają owoców, cenionych w kuchni. W naturalnym środowisku wrzosowce odgrywają istotną rolę dla owadów i ptaków oraz w tworzeniu siedlisk w ubogich glebach.

Zobacz także: Ericaceae.