wrzosów

Wrzosy, w potocznym języku często używa się także formy wrzosy, to grupa wiecznie zielonych krzewinek z rodziny Ericaceae. Najważniejszymi przedstawicielami są rośliny z rodzaju Calluna, w tym Calluna vulgaris, czyli wrzos pospolity, oraz liczne gatunki z rodzaju Erica. Tworzą niskie, rozłożyste odmiany, charakterystyczne dla typowych wrzosowisk. W naturze rosną na glebach kwaśnych i ubogich w substancje odżywcze, w torfowiskach, na skrajach lasów i na suchych łąkach w Europie i Zachodniej Azji.

Opis botaniczny: Liście są drobne i łuskowate, pędy kwiatonośne wytwarzają liczne drobne kwiaty zebrane w gęste grona na szczytach pędów. Kwiaty mają kolory od różowego po fioletowy, czasem biały, i kwitną od lata do jesieni. Rośliny są przystosowane do stosunkowo niskiego poziomu składników odżywczych i tolerują suche warunki.

Rozmieszczenie i funkcje ekologiczne: Wrzosy odgrywają ważną rolę w utrzymaniu struktury wrzosowisk, stabilizują glebę i wspierają różnorodność siedliskową, będąc źródłem nektaru dla zapylaczy w okresie letnim i jesiennym.

Zastosowania i pielęgnacja: W ogrodnictwie wrzosy cenione są jako rośliny okrywowe i dekoracyjne. Wymagają gleby kwaśnej (pH 4,5–5,5), dobrze zdrenowanej, słonecznych stanowisk i regularnego podlewania. Po kwitnieniu przycina się je lekkimi cięciami, co sprzyja zwartości i ponownemu kwitnieniu. Mogą być wrażliwe na nadmierną wilgoć i nieodpowiednie odżywianie gleby.