wodorowych

Wodorowe technologie to zestaw rozwiązań opartych na wodoru jako nośniku energii. Termin ten obejmuje produkcję wodoru, jego magazynowanie i transport, a także bezpośrednie jego wykorzystanie w energetyce, transporcie i przemyśle. W zależności od źródła wodoru, technologie te mogą być bardziej lub mniej przyjazne dla środowiska.

Wodór produkowany jest w kilku trybach: w elektrolizie wody (zielony wodór, gdy energia pochodzi z odnawialnych źródeł), reformingu parowego metanu (szary wodór) i zintegrowanego reformingu z CCS (niebieski wodór). W praktyce udział poszczególnych metod zależy od regionu, cen energii i polityki klimatycznej.

Magazynowanie wodoru obejmuje sprężanie do wysokiego ciśnienia (ok. 350–700 bar), skraplanie (LH2) oraz magazynowanie w związkach chemicznych. Transport wodoru odbywa się rurociągami, drogą morską i kolejową, a jego logistykę komplikuje niska gęstość energetyczna na objętość oraz koszty.

Zastosowania obejmują ogniwa paliwowe w pojazdach, autobusach, ciężarówkach i statkach, a także stacjonarne źródła energii i magazynowanie energii w sieciach energetycznych. W przemyśle wodór służy także jako surowiec chemiczny i paliwo przemysłowe.

Wyzwania obejmują wysokie koszty produkcji, szczególnie zielonego wodoru, potrzebę rozbudowy infrastruktury, bezpieczeństwo i akceptację społeczną. Skuteczność technologii wodorowych zależy od całego łańcucha, od produkcji po końcowe zastosowanie, który musi być niskoemisyjny, by przynosił rzeczywiste korzyści klimatyczne.

Perspektywy rozwoju wodorowych technologii są związane z polityką klimatyczną, postępem w magazynowaniu energii i spadkiem kosztów w elektrolizerów oraz ogniw paliwowych. W wielu regionach prowadzone są strategie mające na celu zwiększenie udziału wodoru zielonego w sektorach transportu i energii.