wielowodorotlenowych

Wielowodorotlenowe, zwane także poliolami, to grupa związków organicznych charakteryzujących się obecnością co najmniej dwóch grup hydroksylowych (-OH) w cząsteczce. Cząsteczki takie należą do klasy polioli i obejmują diole (dwie grupy -OH), triole (trzy) oraz ogólnie poliole (ponad trzy). Najczęściej spotykane diole to glikol etylenowy i diol propylenowy. Triol to gliceryna (gliceryna). Do poliolów należą także cukrowe alkohole, takie jak sorbitol, mannitol i ksylitol.

Właściwości: dzięki licznym wiązaniom wodorowym wielowodorotlenowe mają wysoką rozpuszczalność w wodzie, silne powinowactwo do wody i często wysoką lepkość. Ze względu na liczbę grup -OH wykazują duże możliwości reagowania i tworzenia sieci w polimerach.

Występowanie i zastosowanie: naturalnie występują w niektórych roślinach oraz jako metabolity cukrowe. Szeroko stosowane są w przemyśle spożywczym jako substytuty cukrów (np. sorbitol, ksylitol), humektanty i rozpuszczalniki w kosmetykach i farmaceutykach. W chemii tworzyw sztucznych poliolowe związki służą jako monomery lub środki sieciujące w poliuretanach i innych polimerach. Glikol etylenowy używany jest także jako czynnik chłodniczy i rozpuszczalnik w przemyśle chemicznym.

Bezpieczeństwo: właściwości toksyczne zależą od konkretnego związku. Na przykład glikol etylenowy jest toksyczny po spożyciu, podczas gdy gliceryna jest zwykle uznawana za bezpieczną w ograniczonych dawkach.

Podsumowanie: wielowodorotlenowe to grupa związków o wielu grupach hydroksylowych, istotna w naturze i w licznych gałęziach przemysłu dzięki swojej chemicznej wszechstronności.